Истиқлолу озодӣ муқаддастарину азизтарин неъмат ва бузургтарину арзишмандтарин сарват барои ҳар як миллат ва халқ мебошад. Бинобар ин, мо бояд шукронаи ин неъмати бебаҳоро ба ҷо оварем ва барои ҳимояи он ҳамеша омода бошед.

Эмомалӣ Раҳмон

  Баъди аз байн рафтани давлати Шӯравӣ дар фазои бузург ва паҳновари он давлатҳои нави соҳибистиқлол ба вуҷуд омаданд. Тоҷикистон низ дар қатори онҳо 9 сентябри соли 1991 истиқлолияти худро эълон кард. Набояд фаромӯш кард, ки Истиқлолият барои халқу миллати тоҷик нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои симои миллат, рамзи асолату ҳуввият, мазҳари ормонҳои таърихӣ, шиносномаи мардуми тоҷик дар арсаи байналмиллалӣ ва шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани кишвари тоҷикон мебошад. Сокинони кишвари озоду азизи мо бо муҳаббату садоқат имрӯз ифтихор доранд, ки сию як сол муқаддам нахустин хиштҳои пойдевори истиқлолияти воқеӣ ва давлатдории миллии худро ниҳода, аз шарофати мустақилият соҳиби рамзҳои давлатӣ – Парчам, Нишон ва Суруди миллӣ гардидем.  Муфассал...